Tor położony na pustyni niedaleko stolicy Bahrajnu – Manamy. Zbudowany w roku 2004 jest jednym z najnowocześniejszych obiektów w kalendarzu F1, architekturalnie zawiera elementy typowe dla regionu krajów arabskich. Konstrukcję toru wspierał syn króla Bahrajnu, entuzjasta sportów motorowych i honorowy przewodniczący Bahrajńskiego Związku Motorowego. Za projektowanie odpowiedzialny był Hermann Tilke, a koszt budowy szacuje się na 150 milionów dolarów. Pierwsze Grand Prix odbyło się w roku 2004, chłodniejsza temperatura sprzyjała Ferrari, używających opon Bridgestone. Michael Schumacher poprowadził zespół do dubletu, a najbliższy rywal stracił do zwycięzcy 30 sekund. Wyścig z roku 2005 był drugim z serii trzech zwycięstw późniejszego mistrza świata w tamtym sezonie, Fernando Alonso. Położenie toru na pustyni stworzyło problem niespotykany w F1 od czasu wyścigu na torze Zandvoort, na wybrzeżu Holandii. Obawiano się, że na tor może się dostać spora ilość piasku, ale organizatorzy zmniejszyli ryzyko tego przez rozpylenie środków sklejających wokół toru. Głównym wyzwaniem dla teamów jest nie dopuszczanie, żeby piasek dostał się do silnika, szczególnie ważne teraz, gdy każdy silnik musi wytrzymać dwa wyścigi. Piasek wpływa również na nawierzchnię toru, trudno jest więc odpowiednio dobrać opony. Kierowcom z kolei ciężko jest nauczyć się toru, który otoczony pustymi przestrzeniami nie zawiera wielu punktów odniesienia.