Położony na ziemiach parku tor nazwany jest na cześć słynnych braci, kierowców wyścigowych, Pedro i Ricardo Rodriguezów, sukcesy których przyciągnęły do kraju Formułę 1 po raz pierwszy w roku 1963. Wyścig wygrał wtedy Jim Clark w Lotusie, a na torze można było odczuć atmosferę smutku, gdyż rok wcześniej na wyścigu rangi nie-mistrzowskiej stracił tu życie Ricardo Rodriguez. Tor znany był z wyjątkowo wyboistej nawierzchni, było to najprawdopodobniej skutkiem częstych trzęsień ziemi nawiedzających okolicę. Wysokość (ponad 2000m n.p.m.) także sprawiała trudności zarówno dla samochodów jak i kierowców. Ostatni zakręt (Peralta) był nachylony i pokonywano go z przerażającą prędkością. W wyścigu w roku 1990 właśnie na tym zakręcie Mansell wyprzedził Bergera, by ostatecznie zająć drugie miejsce za Prostem i zdobyć dublet dla Ferrari. W wyniku licznych problemów w kibicami w roku 1970 Meksyk stracił swoje miejsce w kalendarzu F1, które odzyskał dopiero w roku 1986. Na te okazję tor został zmieniony i unowocześniony szczególnie jeśli chodzi o boksy dla teamów. Wyścig w roku 1992, który był ostatnim Grand Prix F1 na tym torze, zdominował Mansell w Williamsie wyposażonym w aktywne zawieszenie świetnie łagodzące skutki jazdy po nierównej nawierzchni. Problemy finansowe były główną przyczyną wyłączenia toru z kalendarza F1, do którego nie wrócił po dziś dzień.