Tor zbudowany w roku 1939 przez koncern Mercedes-Benz jako tor testowy. Zdominowany przez dwie szerokie proste przebiega po obszarze leśnym w okolicy rzeki Ren. W latach 60-tych rząd niemiecki pokrył koszty modernizacji toru, holenderski projektant John Hugenholz był pomysłodawcą nowego układu, zawierającego krętą „sekcję stadionową”. Wieści z toru trafiły na czołówki gazet w 1968 r., niestety z powodu wciąż niewyjaśnionego wypadku skutkującego śmiercią Jima Clarka podczas wyścigu Formuły 2. Powodów do radości było natomiast sporo dwa lata później, kiedy to Hockenheim po raz pierwszy był gospodarzem GP Formuły 1, wygranego przez Jochena Rindta, kiedy to tor Nurburgring został uznany za zbyt niebezpieczny. Wyścig powrócił jednak na Nurburgring po dokonaniu tam stosownych ulepszeń, a na Hockenheim rozgrywano zawody Formuły 2 i imprezy rangi krajowej. Było tak do czasu wypadku Niki Laudy na Nurburgring w 1976 r., kiedy to znów przeniesiono Grand Prix na Hockenheim ze względów bezpieczeństwa, tym razem jednak Formuła 1 zagościła tu na stałe, a pierwszy wyścig po powrocie GP na ten tor, w 1977 r., wygrał nie kto inny jak Lauda. W roku 1980 po śmierci Patricka Depaillera w czasie sesji testowej, zdecydowano się dodać szykanę na wcześniej bardzo wymagającym Ostkurve. Pironi miał tu poważny wypadek w 1982 r., kiedy zderzył się swoim Ferrari z innym samochodem, nic nie widząc w strugach deszczu. Sukcesy Michaela Schumachera gwarantowały, że na Hockenheim będzie świetna atmosfera i tłum kibiców, szczególnie było to widoczne w roku 1995 kiedy Niemiec wygrał tu Grand Prix. W roku 2000 nastąpiły gruntowne przebudowania, by rozwiązać problemy pojemności i kosztów wyścigu. Usunięcie szybkich sekcji całkowicie zmieniło charakter toru, ale uznano to za sukces, kiedy w 2002 r., „nowe” Hockenheim było gospodarzem Grand Prix Formuły 1.