De Indianapolis Motor Speedway is een circuit gelegen in Speedway, ten noordwesten van Indianapolis in de Verenigde Staten. Oorspronkelijk was het alleen een ovaal circuit, later werd er een binnencircuit aangelegd dat verbonden is met een deel van het ovale circuit. Het circuit is in de eerste plaats bekend om de Indianapolis 500, een wedstrijd die voor de eerste keer gereden werd in 1911. Op 19, 20 en 21 augustus 1909 werden er voor het eerst autoraces gehouden op het circuit, georganiseerd door de American Automobile Association. Mede doordat de baan aangelegd was met gemalen steen en teer, bleek de ondergrond erg onveilig. Er vielen vijf doden tijdens de races. Zakenman Carl G. Fisher, een van de investeerders van het circuit, zorgde ervoor dat het circuit een andere ondergrond kreeg. Het circuit werd geplaveid met 3,2 miljoen kasseien en zo kreeg het circuit zijn bijnaam, brickyard. Het circuit werd in 1936 gedeeltelijk geasfalteerd en toen het circuit in 1961 volledig geasfalteerd werd, bleven er nog drie rijen over van de originele stenen aan de start en finish lijn. Op 1 november 1927 werd het circuit gekocht door autocoureur, auto-ontwerper en Amerikaans piloot uit de Eerste Wereldoorlog, Eddie Rickenbacker, die het circuit runde totdat het gesloten werd in 1941. Na de Tweede Wereldoorlog wilde Rickenbacker het circuit verkopen. Het was tijdens de oorlog in verval geraakt en toen Wilbur Shaw, die voor de oorlog drie keer de Indy 500 gewonnen had, zag in welke staat het circuit zich bevond, begon hij mensen aan te schrijven in een poging het circuit te redden. Hij vond zakenman Tony Hulman, die bereid was om het circuit op te knappen. Hij bracht in de loop der jaren veel verbeteringen aan. Hulman overleed in 1977. Hulman's kleinzoon Tony George nam de taken over tot hij in 2009 ontslag nam als CEO, de speedway blijft wel in handen van de Hulman familie. (Bron : Wikipedia)